Zanim mieliśmy elektryczne maszynki automatycznie deponujące tusz pod skórą, także wykonywano tatuaże, w celach estetycznych, a nawet medycznych!
Na znalezionym ciele tzw. islandczyka Otzi pochodzącego z 3300 pne zauważono wytatuowane równoległe linie nad odcinkiem lędźwiowym, kolanem i kostkami. Podejrzewa się, że była to forma akupunktury na zapalenie stawów. Od tej pory znaleziono cały szereg innych zastosowań tatuażu.
SPIS TREŚCI
Pochodzenie tatuażu
Sam termin tatuaż pochodzi z rejonu Polinezji i wywodzi się od słow „tatahou”– „ta” (rysunek) i „atuas” (dusza). Termin został wprowadzony w 1769 roku przez Jamesa Cook`a, który relacjonując swoje podróże po oceanii, wspominał o rysunkach na skórze tubylców.
Tematem wpisu jest tatuaż profesjonalny, wykonany w gabinecie przeznaczonym do tego sprzętem i tuszem, ale w ramach ciekawostki wspomnę o drugim rodzaju tatuaż:
=> Tatuaż pourazowy to taki, który powstaje w wyniku przypadkowego wprowadzenia do skory drobin żwiru, asfaltu lub prochu strzelniczego. Nie wszystkie je da się usunąć, więc zostają jako trwały ślad prześwitujący spod skóry – sama taki mam na kolanie z dzieciństwa 🙂
Zastosowania tatuażu
1-kamuflaż
Tatuaż to ozdoba, ale także kamuflaż! Pigmentem zbliżonym odcieniem do koloru skóry można przykryć:
– blizny po oparzeniach, urazach, zabiegach
– czerwone naczyniaki
– odbarwienia, jak plamy bielactwa
Problemem bywa dobranie pasującego odcienia, ale efekt może być znacznie lepszy, niż sam wygląd danej zmiany.
2-łysienie
W przypadku łysienia plackowatego, ustępujących zakoli, czy blizn po przeszczepach włosów, przez rysunek cienkich kresek tworzy się imitację włosów przyciemniającą prześwity.
Inna opcja, w przypadku dużej utraty włosów u mężczyzn, to stworzenie efektu ogolonej głowy – nanosi się setki kropek imitujących prawdziwe mieszki, by uzyskać wrażenie cienia, jaki dałyby odrastające włoski.
3-rekonstrukcja
W przypadku urazów piersi lub całkowitej ich utraty, odtwarza się brodawkę.
Najpierw wymagane może być odtworzenie całej piersi i kiedy ta już istnieje, używa się kilku odcieni, by dać trójwymiarowy efekt podobny do naturalnego.
4-makijaż
Makijaż permanentny może być codziennym ułatwieniem: wykonany co rok-dwa zastąpi malowanie brwi, ust, czy wykonywanie kreski eyelinerem.
Brwi wypadają podczas chemioterapii, a wraz z wiekiem tracimy z nich włoski i pigment, więc tak można je zagęścić oraz przyciemnić, a blaknące usta podkreślić dobranym do swojej urody kolorem.
5-okulistyka
Tatuaż rogówki to dość specyficzny przypadek.
Wykonuje się go w przypadku jej ubytków i braku możliwości innych korekt lub noszenia soczewek. To pomaga, gdy pacjent odczuwa dyskomfort wynikający z olśnienia i dodatkowych odbić światła wpadającego przez ubytek tęczówki.
6-pomiary
Na ten typ tatuażu właściwie nie jest mikropigmentacją, bo polega na naniesieniu elastycznych czujników biomedycznych na skórę, ale warto o nim tu wspomnieć!
Czujników używa się do pomiaru pulsu, a tych elektrochemicznych np. do monitorowania poziomu glukozy. Zastosowanie takiego tatuażu znacznie ułatwia śledzenie stanu zdrowia pacjenta.
Ryzyka wykonywania tatuaży
Przy samym wykonywaniu tatuażu warto wspomnieć o związanych z tym zagrożeniach. Należałoby znaleźć dobry salon, by zminimalizować ryzyko, że rysunek się nie spodoba – przecież nie da się od tak go wymazać, a także by mieć pewność zachowania wysokiego standardu czystości w lokalu. To ograniczy ryzyko infekcji, stanów zapalnych oraz zakażenia chorobami.
Nadaj jednak może się okazać, że mamy alergię na składniki tuszu, a jeśli istnieje taka tendencja, mogą pojawić się blizny lub ziarniniaki w wyniku działania układu immunologicznego.
=> Przeczytaj też wpis o pantenolu – idealnym składniku wspomagającym gojenie tatuażu!
Usuwanie tatuażu
Dlaczego tatuaż sam się nie wchłania? Otóż cząsteczki pigmentu wprowadzonego pod skórę są wchłaniane przez komórki układu odpornościowego, makrofagi. Te jednak nie są w stanie go strawić, więc tusz pozostaje w skórze i z czasem jedynie trochę blaknie. Dlatego potrzebujemy specjalnych sposobów, by pozbyć się tuszu.
Laser
W celu usunięcia tatuażu najczęściej stosuje się laseroterapie, która polega na selektywnym usuwaniu barwnika. poprzez podgrzanie głębszych warstw tkanek, bez uszkodzenia wierzchniej warstwy skory. W celu ich usunięcia odpowiedniego barwnika niezbędne jest zastosowanie takiej długość fali, której energia jest dobrze pochłaniana przez kolor znajdujący się w tatuażu.
– Laser neodymowo-yagowy Nd-YAG – 1064 nm – usuwa kolor czarny, granatowy oraz brązowy, -532 nm – usuwa kolor czerwony, pomarańczowy oraz purpurowy.
– Laser rubinowy Q-swich – 694 nm – bardzo dobrze usuwają barwniki czarne i granatowe, usunie także kolor niebieski i z zielony.
– Laser aleksandrytowy Q-swich – 755 nm. Można nim usunąć następujące kolory ze skory: niebieski, zielony oraz czarny.
– Biały, żółty czy pomarańczowy wykazuje niewielki procent absorpcji promieniowania w zakresie fal reprezentowanym przez w/w lasery przez co kolory są trudne do usunięcia.
Zastosowanie lasera nie jest jednak bez wad – barwnik często nie znika do końca, a jedynie blaknie i można potrzebować wiele zabiegów. Możliwe jest też ściemnienie barwnika – czerwienie i brązu do czerni, uszkodzenie zdrowej skóry, spowodowanie obrzęku, rumienia, a w rezultacie przebarwień lub blizn.
Chirurgia
To raczej rzadko wykorzystywana opcja – raczej dla niewielkich tatuaży, tatuaży pourazowych oraz takich, gdzie laseroterapia nie dała oczekiwanych rezultatów.
Polega to na wszczepieniu ekspandera umożliwiającego rozciągnięcie skóry. Po wycięciu tatuażu roziągniętą skórę układa się na ubytku. Alternatywnie może przeszczepić fragment z innego miejsca.
To opcja bolesna, związana z obrzękiem oraz ryzykiem infekcji.
Chemia
Tutaj preparaty chemiczne rozkładają pigment w skórze. Pigment wraz z rogowaceniem komórek i ich wędrówką w górę ulega wyłuszczeniu. Skóra po zabiegu może być opuchnięta i zaczerwieniona.
Dermabrazja
To mechaniczne starcie skóry, aż do głębokich warstw, w których znajduje się tusz i mechaniczne wytarcie jego pozostałości. Daje jednak niecałkowite usunięcie tuszu i może skutkować zbliznowaceniem, więc nie jest to zbyt pożądana metoda.
Elektrokoagulacja
Oznacza wypalanie warstw skóry wraz z barwnikiem prądem o wysokiej częstotliwości. Również raczej mało atrakcyjna i efektywna – do małych powierzchni, a bolesna, powodująca obrzęki i rumień. W miejscach zastosowania mogą pozostać przebarwienia lub odbarwienia.
Niestety nie ma idealnej metody, bo każda wiąże się z jakimiś dolegliwościami nie daje idealnego efektu. Trzeba dobrze przemyśleć wybór miejsca wykonania tatuażu i sam wzór, by potem jednak nie musieć korzystać ze wspomnianych metod.
Źródła:
- Andrzej Przylipiak: Korekta i usuwanie tatuaży. W: Podstawy Medycyny Estetycznej, Podręcznik dla studentów kosmetologii, 2014, s. 121-125
- Andrzej Pepłowski i inni: Tatuaże elektroniczne – elastyczne czujniki biomedyczne do monitorowania stanu zdrowia. W: Przegląd elektrotechniczny, 2017, 8: s. 135-137
- Anton de Groot: Side-effects of henna and semi-permanent ‘black henna’ tattoos: a full review, 2013
- Selami Aykut Temiz i inni: Medical Complications of Tattoos. W: Journal of Turkish Academy of Dermatology, 2021, 15: s. 1-7
- Snejina Vassileva i inni: Medical applications of tattooing. W: Clinics in Dermatology, 2007, 25 (4): 367-74
- Agnieszka Zapała: Mikropigmentacja skóry głowy jako skuteczna metoda rozwiązująca problem łysienia, W: Kosmetologia Estetyczna, 2018, 6(7): 713-718
- Magdalena Bogulak: Makijaż permanentny męski. Spojrzenie ma znaczenie, W: Kosmetologia Estetyczna, 2018, 6(7): 721-722
- Ewelina Handzel: Usuwanie makijażu permanentnego i tatuażu Lasery kontra preparaty chemiczne, W: Kosmetologia Estetyczna, 2017, 5 (6): s.503-505
- Krzysztof Gemza i inni: Metody obrazowania efektów zabiegów laserowego usuwania pigmentów zdeponowanych w skórze z uwzględnieniem zabiegów wykonanych laserem pikosekundowym. Usuwania tatuaży, W: Kosmetologia Estetyczna, 2020, 4(9): 383-388
- Agata Mańkowska: Laserowe usuwanie tatuaży, W: Kosmetologia Estetyczna, 2013, 1(2): 53-56
- Barbara Daniszewska: Przegląd metod usuwania tatuażu, W: Kosmetologia Estetyczna, 2012, 4(1): 261-264
czyli Anna Kochanowska – miłośniczka pielęgnacji skóry bazującej na naukowych faktach.
Blog powstał z pasji, która doprowadziła mnie na studia z kosmetologii bioestetycznej i codziennie skłania do zdobywania nowej wiedzy.
Jeśli sama regularnie chcesz dowiadywać się więcej o pielęgnacji, kosmetykach i akcesoriach, które Ci w niej pomogą, zaglądaj na annemarie.pl!